… drie vrienden met een passie voor theater maken: regisseren, op de planken staan of juist achter de schermen bezig zijn, toneelteksten schrijven, voorstellingen recenseren of fotograferen. Kortom: op alle mogelijke manieren bezig zijn met toneel. Dat deden ze ook al jaren: soms bij een toneelvereniging waarvan ze lid waren, soms op uitnodiging van een andere toneelgroep. Soms op eigen houtje, soms met elkaar. Meestal in Den Haag of omgeving, want daar woonden ze.

Theater maken gaf het drietal plezier, voldoening, trots en energie. Toch miste er iets: een eigen basis om onafhankelijk producties te kunnen maken. Er zijn nu eenmaal weleens stukken waar toneelverenigingen niets mee kunnen. Bijvoorbeeld omdat het aantal spelers te klein is, waardoor veel leden niet mee kunnen doen. Of omdat het een type stuk is dat niet bij hun achterban past: te kort, te experimenteel, te onbekend.

De drie droomden ervan om toch dat soort voorstellingen te kunnen maken. Bestaande eenakters of zelfgeschreven monologen, performance art of montagevoorstellingen. Toneel op locatie of in een klein (vestzak-)theater. Beginnen bij het stuk en daar dan een team bij zoeken: spelers, productiemensen, techniek, PR en wat er verder maar nodig is. Zelf regisseren of juist meespelen onder leiding van een ingehuurde regisseur.

Voorstellingen maken wanneer je daar zin in hebt, of dat nu drie keer in een jaar is of eens per drie jaar. Geen lopende band-werk, maar werken vanuit geestdrift, passie en liefde voor theater. En op die manier in de loop der tijd een netwerk om je heen verzamelen van mensen met diezelfde passie.

Op een avond in Scheveningen – het was voorjaar 2020, het was al laat en de fles port was al lang leeg – hakten ze de knoop door: we gaan het gewoon doen! We richten een stichting op als basis voor onze dromen en we gaan van start.

En zie: Het Zeeater was geboren.